luns, 24 de decembro de 2007

Nadal Galego


Nadal Galego
"O Segrel do Penedo"


Boas festas!!

venres, 21 de decembro de 2007

FELIZ 2008


Dende "O Segrel do Penedo" queremos desexarvos, a todos os amigos e amigas da blogosfera e a todos os nosos visitantes, todo o mellor para o vindeiro ano 2008.


QUE OS VOSOS SOÑOS SE FAGAN REALIDADE!!

ATA O 2008!!!!

SAÚDE,
LIBROS E BOAS BIBLIOTECAS
ESCOLARES!!!

Os Nosos Venres Musicais (XII)

“Ola, chámome Fernando. Hai uns anos coñecín nunha discoteca á raíña do baile. Alí estaba baixo a luz dos focos. Mirar para ela era soñar esperto. Ben pensei que tería que librar unha batalla para conquistala. O meu único desexo era que se fixase en min. Pero tiña medo de que ao empezar a coñecernos aquilo non funcionara. Pedinlle un baile e unha oportunidade para explicarlle que ía en serio, que comigo non habería malos rollos. Agora estamos xuntos e temos unha nena preciosa, que sempre sorrí. Escríbovos porque me gustaría dedicarlle, para empezar o ano, unha canción calquera de ABBA. Grazas.”

Mi madriña, Fernando! Ti es un dos nosos; a túa vida é un musical. Non dubides en chamarnos se necesitas cartos ou calquera outra axuda. Poñémosche a túa canción e recorda que o que che ocorre non é ningún xogo. Ata mañá.



mércores, 19 de decembro de 2007

II Concurso Relato Curto - Contra a Violencia de Xénero

O pasado mes de novembro convocouse o II Concurso Literario Contra a Violencia de Xénero do que resultou gañadora Antía Díaz Castro (1º Bacharelato) co relato "As Estacións", quedando finalistas Michelle López (1º ESO) e Bruno Currás (2º Bacharelato). Noraboa aos tres!!!
Relato gañador: As estacións
Autora: Antía Díaz Castro PARABÉNS ANTÍA!!
Curso: 2º Bacharelato

AS ESTACIÓNS
A primavera... comezo dunha historia interminale, ou iso pensaba eu. El era amable, atento, simpático, un príncipe azul de ollos verdes, o home perfecto que sempre esperas atopar, pero que só aparece nos teus máis profundos soños.

O verán... a calor, a praia, as tardes paseando, as noites de festa que enlazan unha posta con outra posta de sol, o sentirse querida, vivir soñando esperta... a felicidade suprema.

O outono... o cambio, o non saber onde remata a miña vida e onde comeza a súa, os celos, as discusións, o afastamento, o non entender nada, ver que o sentido da miña vida é compracelo, doume de conta de que o suposto prícipe azul non é máis que un lobo coa pel de cordeiro... o comezo do ceclive.

O inverno... de súpeto, máis encanto, máis amabilidade, máis dependencia... ¿quizais un golpe de sorte?... ¿quizais o destino?... ¿ou quizais o arrepentimento? Eu acéptoo simplemente, perdoo e olvido. Como se todo fose tan fácil.

A primavera... os cambios continuos. Regalos que compensan ofensas, a importancia das aparencias. O estúpido "que dirán" dirixe o meu destino.

O verán... consumirme añorando os bos recordos do verán anterior. Ata o tempo parece estar na miña contra, chovendo todo o día. A doce auga da choiva mestúrase coas bágoas salgadas que brotan dos meus ollos cada vez que me asomo á ventá e vexo unha parella feliz.

O outono... Onde están os meus amigos? Poida que crean que a tristeza é contaxiosa. As follas das árbores caen, á vez que a miña alegría descende.

O inverno... a dor, as palizas, a humillación, o intentar escapar e non poder, a soidade, as inútiles súplicas... o descenso a un frío inferno invernal.

A primavera... flotar no aire cara a un mundo mellor, deixando as miserias atrás, e aprender que o destino é cruel e que a sorte so é para quen a busca, e eu xa me cansei de buscar e non atopar... o regreso á felicidade.

...e el dixo: fíxeno porque a quería, pero, que sentido ten a miña vida sen ela?...

...namentres eu ría e pensaba: se eu non podía vivir ó teu lado, ti non poderás vivir agora sen min.

martes, 18 de decembro de 2007

Un conto de Nadal

Aquel ano, despois de moito navegar por internet, Papá Noel e os Reis Magos atoparon un blog que lles deu unha idea. Regalaríannos o mesmo a todos: o reloxio-contador universal. Se mirabas para el vías que no mundo había moita xentiña, que acabábamos cos recursos naturais e que contaminábamos unha barbaridade. Entendías que todos somos irmáns e que vivimos no mesmo sitio: o planeta Terra. O regalo fixo efecto. Os políticos tomaron conciencia de moitas cousas e os seus votantes...tamén.

Para vostedes, en primicia mundial, o reloxio-contador universal!!!!

luns, 17 de decembro de 2007

O Club de Lectura dos Segreis máis novos (I)

Hoxe tivemos a primeira reunión do Club de lectura do Segrel dos Segreis máis novos, 12 mozos e mozas da ESO. Xuntámonos na biblioteca durante case tres horas. Vaia tarde!!!!

Na primeira xuntanza, hai xa un mes, eliximos como primeiro libro "El alma del bosque", pero por problemas coa distribución, e despois de esperar moitos días, decidimos comezar polo que quedara en segundo lugar "Cando petan na porta pola noite" de Xabier P. Docampo. Non estabamos dispostos a esperar ata o próximo ano...

Decidimos dividir cada sesión en dúas partes.

Na primeira, falaremos sobre a novela elixida, que por certo esta primeira xornada foi toda unha experiencia. Os comentarios tan acertados dos rapaces, as súas ganas de participar, o xeito de escoitar o que os outros tiñan que dicir... Como se notaba que o que estabamos a facer os tiña engaiolados!!

Durante a segunda parte traballaremos coas novas tecnoloxías. Hoxe xa fixemos comentarios no blog do Club de lectura e estreamos O Blog dos Segreis, un blog que nace coa idea de ser un punto de encontro para o noso alumnado no que poder facer os seus comentarios, as súas suxestións de lectura, cine, música... Un espazo para debater, compartir, colaborar, en definitiva, para aprender. E tanto que aprenderon!!

Algúns deles xa fixeron as súas suxestións de lectura. Todas as entradas son obra súa... Que xeito de aprender!!! Nun momento xa sabían baixar imaxes, enlazar páxinas, modificar cores, textos, etiquetar os posts... Cando nos dimos de conta xa rematara a tarde.... meu deus, a piques estiveron de perder o autobús!!!

Canto disfrutamos falando de contos, de libros... Fixemos planes para o ano que ven!! O primeiro día que nos xuntemos, o luns 14, traeremos cada un de nós un conto que contaremos ao resto. Haberá que falar con avós, pais, veciños... e ver que atopamos. "Se son de medo, teremos que ambientar a biblioteca" foi unha das súas propostas. Así o faremos.

Rapaces, o próximo ano teremos algunha historia que contar!!!

sábado, 15 de decembro de 2007

A Formación dos Nosos Usuarios e Usuarias

Este curso, e como ven sendo habitual, a formación de usuarios realizouse durante o mes de novembro.

Para os grupos de 2º, 3º e 4º de ESO levouse a cabo en dúas sesións, unha na biblioteca e outra nunha das aulas de informática. No caso dos grupos de 1º de ESO, esta formación completouse coa visita á Biblioteca Municipal e ao Museo do Humor de Fene.

Xaquín Marín, director do Museo, recibiunos á chegada da Casa da Cultura. Alí, dividímonos en dous grupos para facilitar as actividades a desenvolver.

O encargado de dirixir a visita a través do Museo foi o mesmo Xaquín Marín, todo un luxo engadido. Explicounos, entre outras cousas, algunhas das características dos debuxos chineses, como son os matices nas cores, a fraxilidade do papel de arroz que utilizan algúns debuxantes…

Sonia, a bibliotecaria municipal, e que xa coñecía moi ben a algúns dos nosos rapaces e rapazas, usuarios habituais, falounos da organización e funcionamento da biblioteca. Algúns dos rapaces aproveitaron para sacar o seu carnet ese día.

A segunda parte desta formación, levarémola a cabo durante o segundo trimestre con distintos xogos, concursos e actividades, cos que poñeremos en práctica todo o aprendido. Xa volo contaremos!!



venres, 14 de decembro de 2007

Os Nosos Venres Musicais (XI)

BOB DYLAN “HURRICANE

Esta semana, imos dedicarlle os nosos venres musicais a unha canción, e non, como é habitual, a un grupo ou a un cantante. E imos facelo polo que a canción Hurricane de Bob Dylan, supón na loita en prol dos Dereitos Humanos.

Hurricane non é só unha boa canción, Dylan conta unha historia real nun tempo onde o racismo e a inxustiza social "era" o pan de cada día da sociedade norteamericana.

A canción baséase na historia real do boxeador negro Rubin “Hurricane” Carter, que pasou na cadea 19 anos acusado dun crime que non cometeu, xusto antes de pelexar polo título mundial. Dylan protesta ante unha xustiza cruel. Acompáñano o violín de Scarlett Rivera e a guitarra de Eric Clapton.

Con este post, remata a nosa semana polos Dereitos Humanos

xoves, 13 de decembro de 2007

Verdade Que Sería Estupendo?, Verdade Que Si?

Mix Ronsel / Segrel
La Concordia
Se reunió en concilio el hombre con sus dientes,
Examinó su palidez, extrajo
Un hueso de su pecho: - Nunca, dijo,
Jamás la violencia.

Llegó un niño de pronto, alzó la mano,
Pidió pan, rompió el hilo del discurso.
Reventó el orador, huyeron todos.
-Jamás la violencia, se dijeron.

Llovió el invierno a mares lodos, hambre.
Navegó la miseria a plena vela.
Se organizó el socorro en procesiones
De exhibición solemne. Hubo más muertos.
Pero nunca, jamás, la violencia.

Se fueron uno, cien, doscientos, muchos:
No daba el aire propio para tantos,
El año mejor fue que otros peores.
No están los que se han ido y nadie ha hecho
Violento recurso a la justicia.

El concejal, el síndico, el sereno,
El solitario, el sordo, el guardia urbano,
El profesor de humanidades: todos
Se reunieron bajo su cadáver
Sonriente y pacífico y lloraron
Por sus hijos más bien, que no por ellos.

Exhaló el aire putrefacto pétalos
De santidad y orden.
Quedó a salvo la Historia, los principios,
El gas del alumbrado, la fe pública.
-Jamás la violencia, cantó el coro,
unánime, feliz, perseverante.
(Valente)

mércores, 12 de decembro de 2007

Unha Loita Cotiá

Non esquezamos que a defensa dos Dereitos Humanos debe ser unha loita cotiá, na que non podemos nen debemos baixar a garda.

(Grazas Marina e David polo voso magnífico traballo)

martes, 11 de decembro de 2007

Os Nosos Dereitos Fundamentais

(Vía IES Río Cabe)

Todo ser humano, polo feito de selo, é titular duns dereitos fundamentais que a sociedade non pode arrebatarlle lícitamente

NINGUÉN PODE ARREBATARCHE OS TEUS DEREITOS!!
(Vía Trafegandorenseis)


MANU CHAO "CLANDESTINO"

(Vía Mesturas)

Pasou o día Universal dos Dereitos Humanos, pero non o que ese día supón de loita, de reivindicación, de denuncia de tantas violacións deses dereitos. Non o esquezamos, dependen de todos nós!!

luns, 10 de decembro de 2007

10 de Decembro - Día dos Dereitos Humanos



Os Dereitos Humanos
Os Dereitos Humanos son o conxunto de prerrogativas inherentes á natureza da persoa, cuxa realización efectiva resulta indispensábel para o desenvolvemento integral do individuo que vive nunha sociedade xuridicamente organizada. Estes dereitos, establecidos na Constitución e nas leis, deben ser recoñecidos e garantidos polo Estado. Poderiamos dicir mesmo que son aquelas esixencias que agroman da propia condición natural do home.

Cando falamos da palabra “dereito” facemos fincapé nun poder ou facultade de actuar, un permiso para obrar nun determinado sentido ou para esixir unha conducta doutro suxeito. E son chamados “humanos” porque son do home, de cada un de nós. O home é o destinatario destes dereitos. E así, reclaman recoñecemento, respecto e promoción por parte de tod@s e especialmente da autoridade. Por iso, estes dereitos son inherentes e inalienables. Os dereitos humanos son universais porque pertencen a todos os homes, a todos por igual, en todo tempo e lugar; atópanse de xeito innato ligados á natureza do home. Deben ser o piar das comunidades.

Porén, non son realmente respectados, existindo toda clase de violacións: privacións das liberdades fundamentais, torturas, imposibilidade de acceso aos servizos de saúde e auga potábel, uso de minas antipersoais, discriminación e actos terroristas que xeran catástrofes, xenocidio, nenos soldado, etc.

Ás veces, esquecémonos do realmente importante, ocupados como estamos no noso devir cotián. Son as cousas e as persoas cercanas as que realmente nos importan, as que nos fan sufrir ou aledarnos. Pero tamén sabemos que o noso oficio, o noso traballo, a nosa dedicación primeira e fundamental é formar a unha serie de persoas-proxecto, o cerne do futuro, as xeracións que poderán facer do mundo do mañá un universo máis xusto no que habitar. Somos educadores, e como tales, priorizamos tarefas como a que agora nos une. Debemos procurar que o noso alumnado reteña na súa retina e na súa memoria que días como o 25 de novembro, o 30 de xaneiro, o 8 de marzo… días coma o de hoxe existen porque hai persoas que sofren unha penuria diaria que contravén o espírito do ser humano que deberiamos abandeirar. É o noso labor tentar que eses sufrimentos non existan, que deixen de existiren eses días porque a sociedade do futuro, esa na que tanto temos nós que dicir –non o esquezamos, co noso propio exemplo- non as procura, non as necesita.

Por esta razón, aquí estamos, de novo, unidos por unha nova causa común, o Día dos Dereitos Humanos, denunciando a súa violación. Vímolo facendo dende hai tres días. Resulta, sen lugar a dúbidas, moi clarificador, que os nosos blogues estean unidos desde esas datas. Emotivo. Significativo. É o noso desexo seguir a loitar unidos. E conseguirémolo.


CARTEIS CONTRA AS VIOLACIÓNS DOS DDHH





Dignidade e Xustiza para todos nós!!

Pica na cita e verás unha presentación feita con debuxos realizados polo alumnado de Infantil e Primaria

"Os Dereitos Humanos son os nosos dereitos. Tomémolos, defendámolos, promovámolos, esntendámolos e insistamos neles. Nutrámolos e enriquezámolos...Son o mellor de nós. Deámoslles vida" (Kofi Annan)

domingo, 9 de decembro de 2007

O Mundo do Cine e os Dereitos Humanos

Terceiro artigo e terceiro día de acción comunitaria dos Blogues das Bibliotecas Escolares na loita polos Dereitos Humanos. Último día da conta atrás. Mañá é 10 DE DECEMBRO, DÍA DOS DEREITOS HUMANOS

"EL GRAN DICTADOR"
PELÍCULA INTERPRETADA POR CHARLES CHAPLIN "CHARLOT"

Discurso final de Charlot, o Charlot que, aproveitando o seu parecido físico con Hitler, se dirixe aos soldados dispostos a conquistar o mundo.
Charlot lles recorda que non hai que combater pola escravitude, que deben loitar en prol da liberdade e a xustiza, que hai lugar para a esperanza.

PODEDES FACER DESTA VIDA UNHA RADIANTE AVENTURA
PODÉIS HACER DE ESTA VIDA UNA RADIANTE AVENTURA

Realmente lo siento pero no aspiro a ser emperador. Eso no es nada para mí. No pretendo regentar, ni conquistar nada de nada. Me gustaría ayudar, en lo posible, a cristianos y judíos... negros y blancos. Todos tenemos el deseo de ayudarnos mutuamente. La gente civilizada es así. Queremos vivir de nuestra dicha mutua... no de nuestra mutua desdicha. No queremos despreciarnos y odiarnos mutuamente. En este mundo hay sitio para todos. Y la buena tierra es rica y puede garantizar la subsistencia de todos. El camino de la vida puede ser libre y magnífico, pero hemos perdido ese camino. La voracidad ha envenenado el alma de los hombres, ha rodeado el mundo con un círculo de odio y nos ha hecho entrar marcando el paso de la oca en la miseria y la sangre. Hemos mejorado la velocidad, pero somos esclavos de ella. La mecanización que trae consigo la abundancia nos ha alejado del deseo. Nuestra ciencia nos ha vuelto cínicos. Nuestra inteligencia, duros y brutales. Pensamos en exceso y no sentimos bastante. Tenemos más necesidad de espíritu humanitario que de mecanización. Necesitamos más la amabilidad y la cortesía que la inteligencia. Sin estas cualidades la vida sólo puede ser violenta y todo está perdido. La aviación y la radio nos han acercado los unos a los otros. La naturaleza misma de estos inventos requería la bondad del hombre y reclamaba una fraternidad universal para la unión de todos. En este momento, mi voz llega a miles de seres esparcidos por el mundo.
A aquéllos que puedan comprenderme les digo: No desesperéis, la desgracia que ha caído sobre nosotros no es más que el resultado de un apetito feroz de la amargura de unos hombres que temen el camino del progreso humano. El odio de los hombres pasará y los dictadores perecerán, y el poder que han usurpado al pueblo volverá al pueblo.
Soldados, no os entreguéis a esos brutos, hombres que os desprecian y os tratan como esclavos, hombres que rigen vuestras vidas, imponen vuestros actos, vuestros pensamientos: que os amaestran y os hacen ayunar, os tratan como ganado y os utilizan como carne de cañón. No os pongáis en manos de esos hombres contra natura, de esos hombres máquinas con corazones de máquinas.
¡Vosotros no sois máquinas! ¡Vosotros no sois ganado! ¡Vosotros sois hombres! ¡Vosotros lleváis el amor de la humanidad en vuestros corazones! No odiéis. Sólo los que no son amados odian. Los que no son amados y los anormales... Soldados, ¡no combatáis por la esclavitud! Combatid por la libertad.
En el capítulo diecisiete del Evangelio, según S. Lucas, está escrito:
«El Reino de Dios está en el hombre mismo». No en un solo hombre, ni en un grupo de hombres, ¡en todos los hombres! y vosotros ¡vosotros el pueblo! tenéis el poder para crear máquinas. El poder para crear felicidad. Vosotros el pueblo tenéis el poder para crear esa vida libre y espléndida... para hacer de esa vida una radiante aventura. Entonces, en nombre de la democracia, utilicemos ese poder... ¡Unámonos todos! luchemos por un mundo nuevo, un mundo limpio que ofrezca a todos la posibilidad de trabajar, que dé a la juventud un porvenir y resguarde a los ancianos de la necesidad.
Prometiendo estas cosas, gente ambiciosa se ha hecho con el poder. Pero ¡ha mentido! No han mantenido sus promesas, ¡ni las mantendrán jamás! Los dictadores se han liberado pero han domesticado al pueblo. Combatamos ahora para que se cumpla esta promesa. Combatamos por un mundo equilibrado... Un mundo de ciencia, en el que el progreso lleve a todos a la felicidad.
¡Soldados! en nombre de la democracia ¡unámonos!

sábado, 8 de decembro de 2007

O Mundo das Letras e os Dereitos Humanos

Segundo artigo colectivo dos blogues das bibliotecas escolares galegas, publicado durante a conta atrás para o Día dos Dereitos Humanos.

La Aventura Humana
Osset Hernández, M.
Ed. Icaria, Barcelona, 2005.

Recompilación de trinta contos populares que corresponden a cada un dos artigos da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948. O autor quere amosar que en calquera tradición existe a lo menos un conto que é posible utilizar para transmitir os valores que enuncian os dereitos humanos polo tanto forma parte do acervo colectivo da humanidade.


Neste libro atoparedes os seguintes contos:
Afgano: Hussun Banu
Amazónico: La justicia de Tupá
Árabe: Sherezade
Bereber: Un docto cadáver
Bretón: Cantos de boda
Castelán: Blancaflor
Catalán: El conejo, el gallo, el gato, el perro y el carnero
Chinés: Liang Sanbo y Zhu Yingtai
Congoleño: Nkolle o la aventura humana
Coreano: La liebre y el hígado

Cubano: Bregantino, Bregantín
Exipcio: El león y el gato
Xitano: El origen del violín
Grego: Prometeo y la caja de Pandora

Guineano: El hijo del cocodrilo
Hindú: El bueno y
el malo
Huichol: El diluvio
Indoeuropeo: El hombre que quería robar a su compañero
Irlandés: El juicio del gato

Letón: El hombre-oso
Malí: Un bastardo
Masai: Los frutos del sicomoro
Mexicano: Xicoatl, estrella errante

Nepalí: Lalari y Kusuri; Khoktschulukpa y el nacimiento de la cultura
Quechua: El cuento de Pedro Lache
Saharaui: El honor

Sioux: El águila y el cazador
Tibetano: La hija de los dragones
Vasco: Catorce
... que os disfrutedes e vos aporten a súa maxia.

CITAS

"La violencia es el último recurso del incompetente". (Isaac Asimov)

"Ojo por ojo, y el mundo acabará ciego". (Gandhi)

"La violencia es el miedo a los ideales de los demás". (Gandhi)

"No hay camino para la paz, la paz es el camino". (Gandhi)

"No hay más calma que la engendrada por la razón". (Séneca)

"La verdad no está de parte de quién más grite". (Rabindranath Tagore)

"El racismo ha sido históricamente una bandera para justificar las empresas de expansión, conquista, colonización y dominación y ha marchado de la mano de la intolerancia, la injusticia y la violencia". (Rigoberta Menchú)

"Los derechos humanos son sus derechos. Tómenlos, defiéndanlos, promuévanlos, entiéndanlos e insistan en ellos. Nútranlos y enriquézcanlos... Son lo mejor de nosotros. Denles vida". (Kofi Annan)

"Toda sociedade que pretenda asegurar aos homes a liberdade, debe comezar por garantirlles a existencia". (León Blum)

"Mentres a maioría dos homes non sexa libre, non se pode concibir ao home libre". (Henri-Frédéric Amaniel)

"Descubrir aos outros é descubrir unha relación, non unha barreira". (Claude Lévy-Strauss)

"A liberdade non é máis que a oportunidade de ser mellor". (Albert Camus)

venres, 7 de decembro de 2007

O Mundo da Música e os Dereitos Humanos

Fíjate bien (Juanes)
Te han quitado lo que tienes
Te han robado el pan del dia
Te han sacado de tus tierras

Y no parece que termina aqui
Despojado de tu casa
vas sin rumbo a la ciudad
sos el hijo de la nada

sos la vida que se va
Son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
Y no te olvides de esto no no no
Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies amor

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies...

Ya no se quien es el dueño
de tu vida y de la mia
solo se que hay un cuento
que no parece que termina aqui
Como dicen en los diaros

y como dicen en la tele
y como dicen en la radio
que no parece que termina aqui

son los niños son los viejos
son las madres somos todos, caminando
y no te olvides de esto no no no

Fijate bien donde pisas
fijate cuando caminas
no vaya ser que una mina
te desbarate los pies (amor/por favor/amor)

Por que ellos no van a buscarte
ellos no van a salvarte
ellos no van ellos no van no no
y tu no lo vas a creer

Where is the love (Black eyed peas)
Rosa de la paz (Amaral)
Streets of Philadelphia (Bruce Springsteen)
Black eyes, blue tears (Shania Twain)
I will survive (Gloria Gaynor)
free music

xoves, 6 de decembro de 2007

Unidos por unha mesma causa!!

DENDE MAÑÁ E ATA O VINDEIRO LUNS, "DIA DOS DEREITOS HUMANOS" OS BLOGUES DAS BIBLIOTECAS ESCOLARES GALEGAS UNIRÉMONOS PARA AMOSAR A NOSA LOITA EN PROL DOS NOSOS DEREITOS.


NENOS DO "1º MUNDO"

NIÑOS DE SOMALIA
Yo como
Tú comes
El come
Nosotros comemos
Vosotros coméis
¡Ellos no!
(Gloria Fuertes)


Durante eses días, os posts, froito dun traballo colaborativo, publicaranse de xeito colectivo.

De como os pequenos detalles do paso do outono polo IES de Fene nos invitan a reflexionar sobre o que nos perdemos por culpa da rutina e as presas.







luns, 3 de decembro de 2007

Roteiro polas Bibliotecas Escolares

Esta semana os membros do GBI (Grupo de Bibliotecas Interdisciplinar Intercentros – A Nosa Biblioteca, Biblioafonso e O Segrel do Penedo) decidimos iniciar unha andaina que nos levará polas bibliotecas escolares galegas. Queremos coñecelas in situ, e presentárvolas a través dos nosos blogs. Unha experiencia máis do traballo colaborativo que tanto nos gusta e que esperamos nos sirva para aprender moitísimo das vosas experiencias e do voso bo facer.


Este roteiro comezou polo CEIP Milladoiro de Malpica, unha das catro bibliotecas galegas que conseguiron un dos premios de Boas Prácticas do MEC, aínda que non foi este o motivo que nos levou alí, senón a amizade que nos une con Olga a coordinadora da biblioteca. Olga Rodríguez, unha das "históricas" das bibliotecas escolares galegas, que leva ao fronte desta biblioteca moitísimos anos, é unha das artífices deste merecidísimo premio.


Chegamos a Malpica ás dúas da tarde do xoves 28 de novembro, un día frío pero no que lucía un sol radiante. A nosa anfitriona recolleunos e levounos a comer. A conversa sempre moi interesante, botamos unhas risas, pero queríamos ir á biblio.


Unha vez alí, recorremos todos e cada un dos seus recunchos, que ten varios, todos eles moi acolledores, pero se tivéramos que escoller un só, este sería o da lectura. Dous sillóns ao carón dunha mesa camilla cun precioso atril en forma de rá. Un recuncho que invita a sentarse e disfrutar coa lectura dun bo libro, como "Corre, corre cabaciña" ou "Chocolata".


Pero se o que nos piden é que elixamos un dos libros dos seus fondos, sen lugar a dúbidas ese libro estaría na sección de creación propia, e de todos os que alí hai nos quedamos co Diccionario de Palabras Bonitas. Canto disfrutamos lendo algunhas das súas entradas! Un traballo excelente!


Foi unha experiencia inesquecible. Coñecimos a Mari Carmen e a Laura membros do equipo da biblioteca , a Maria , a José Manuel Villar, a Jesús, a Lino e a Carmen compoñentes todos eles do GT do blog. O profe "aproveitou" moi ben o tempo e tamén nesta visita falou de blogs e por suposto do blog desta biblioteca. Aos dous días de estar alí saíron á blogosfera!!


Queredes saber como rematamos a tarde? Pois como non podía ser menos, nunha cafetería de Malpica, frente ao porto e falando de bibliotecas, de libros, de proxectos de futuro.... Que máis se pode pedir?


Grazas Olga por unha xornada tan fantástica e parabéns a todos e todas os que facedes posible unha biblioteca con tanta maxia. Encantounos!!



Related Posts with Thumbnails